Η συζήτηση για τη «λευκή νύχτα» κατά την έναρξη του καρναβαλιού ή σε άλλες γιορτές της Πάτρας δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται στην πόλη, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Έχει ξαναγίνει και θα ξαναγίνει χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, όσο δεν εντάσσεται σε έναν γενικότερο σχεδιασμό.

   Ο λόγος που φούντωσαν ξανά τις τελευταίες μέρες οι κόντρες και τα σχετικά δημοσιεύματα είναι γιατί το θέμα εντάχθηκε με αριστοτεχνικό τρόπο στην προεκλογική εκστρατεία δύο υποψηφίων δημάρχων, οι οποίοι για προφανείς λόγους επιθυμούν να φαίνονται ως προοδευτικοί, τολμηροί ή ως ακομπλεξάριστα συνεργαζόμενοι, έστω κι αν δεν κομίζουν τίποτα καινούριο.

   Ας απαντήσουμε χωρίς περιστροφές επί του προκειμένου: Η «λευκή νύχτα» στην έναρξη του καρναβαλιού είναι μια συζήτηση μόνο για να αφήνει εντυπώσεις. Η έναρξη όπως είναι σήμερα –κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι– δεν συγκεντρώνει επισκέπτες ή τουρίστες, αλλά απευθύνεται κυρίως στους πατρινούς, οι οποίοι μάλλον δεν περιμένουν εκείνη τη βραδιά για να γνωρίσουν την πατρινή αγορά. Ως εκ τούτου οικονομικά δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στους επιχειρηματίες του κέντρου, εκτός ίσως από έναν μικρό τζίρο ο οποίος θα γινόταν και οποιαδήποτε άλλη στιγμή του χρόνου.

Δεν είναι όμως εκεί η ουσία. Στη ρίζα της συζήτησης υπάρχει το Πατρινό Καρναβάλι και ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε. Εκεί οι «κακοί» δεν είναι οι εμποροϋπάλληλοι, αλλά κάποιοι άλλοι που αφήνονται ανεξήγητα στο περιθώριο:

   Πρώτα απ’ όλα η Δημοτική Αρχή που υλοποιώντας τις αποφάσεις του ΚΚΕ αρνείται οποιαδήποτε δράση έχει να κάνει με την εξωστρέφεια της πόλης, την τουριστική αναβάθμιση και τη στήριξη της αγοράς, επειδή υποτίθεται πως έτσι θα βοηθούσε «ταξικούς εχθρούς» της.

   Ευθύνη, μεγάλη μάλιστα, έχει όμως και η πόλη ως σύνολο που δεν έχει ποτέ συντονιστεί για το Καρναβάλι και συζητά κάποιες λύσεις – μπαλώματα, που δεν μπορούν να αλλάξουν τη συνολική εικόνα. Ένα μόνο παράδειγμα: Κατά τη διάρκεια των «καυτών» καρναβαλικών ημερών ας μη συζητάμε μόνο για αν θα μείνουν ή όχι τα καταστήματα  ανοιχτά περισσότερες ώρες, αλλά ας κάνουμε την ίδια συζήτηση και για το Ρωμαϊκό Ωδείο, την Πινακοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο, ένα έστω ΚΕΠ ή το κέντρο τουριστικής πληροφόρησης.

   Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική.

   Μια ματιά στο πώς τονώθηκαν και φέτος οι χριστουγεννιάτικες αγορές στα Τρίκαλα, τη Λάρισα ή τη Δράμα με τις εκδηλώσεις για τα παιδιά, θα μας ανοίξει πολύ περισσότερο τους ορίζοντες απ’ ότι μια «λευκή νύχτα» σε μια παρηκμασμένη έναρξη καρναβαλιού.