Επί πέντε χρόνια το «Κοινοτικόν», μέσω των εκπροσώπων του, συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου αποκομίζοντας πλούσια εμπειρία. Στο διάστημα αυτό δεν παραμείναμε θεατές. Με καίριες παρεμβάσεις, χωρίς φωνασκίες, φτηνούς εντυπωσιασμούς και με την αξιοπρέπεια που αρμόζει σε ανθρώπους που υπηρετούν το πολιτιστικό αγαθό, τιμήσαμε την ευκαιρία που μας έδωσαν οι πολίτες της Πάτρας. Κατά την διάρκεια της συνεχούς και συνεπούς συμμετοχής μας στις συνεδριάσεις του Δ.Σ., είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ιδίοις όμμασι προβλήματα, δυσλειτουργίες, αλλά και την δυναμική του Πολιτιστικού Οργανισμού της πόλης. Διαπιστώσαμε και επισημάναμε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις ή παγιωμένες αντιλήψεις που κρατούν τον Πολιτισμό της πόλης δέσμιο νοοτροπιών περασμένων δεκαετιών. Σταθήκαμε στο πλευρό της Δημοτικής Αρχής σε ό,τι είχε να κάνει με την τακτοποίηση των οικονομικών του Οργανισμού ή την συντήρηση και βελτίωση του υπάρχοντος εξοπλισμού, αλλά και απέναντί της σε κάθε ασάφεια, δυστοκία και καθυστέρηση των αλλαγών που θα διευκόλυναν το έργο ή θα αναβάθμιζαν το επίπεδο παροχών του Οργανισμού προς τους πολίτες. Ήμασταν η μόνη από τις παρατάξεις της Αντιπολίτευσης που καταθέσαμε από την αρχή της θητείας μας συγκεκριμένες προτάσεις-στοχεύσεις. Επικροτήσαμε την έστω και με ατέλειες υλοποίησή τους όπως π.χ. την αποκέντρωση του Φεστιβάλ (π.χ. Φεστιβάλ στις γειτονιές), την ανάδειξη των τοπικών καλλιτεχνικών δυνάμεων (π.χ. Βήμα νέων καλλιτεχνών), την δημιουργία νέων θεσμών ενταγμένων σε αυτό (π.χ. World Music Festival), την δημιουργία κινητού δημοτικού κινηματογράφου κ.ά., αλλά αντιδράσαμε με ένταση στη θεματική μονομέρεια των καλλιτεχνικών επιλογών και διαφωνήσαμε με πολιτικές που διαχώριζαν τους πολίτες της Πάτρας, σε «λαϊκούς» και μη ανθρώπους.
Όσον αφορά στο Φεστιβάλ της Πάτρας πρέπει, αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε, αν θέλουμε και μπορούμε να δικαιολογήσουμε το χαρακτηρισμό του ως Διεθνές. Στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, παρουσιάστηκαν μια σειρά από ποιοτικές παραγωγές, συχνά όμως θεματικά ασύνδετες, ενώ την κύρια θέση στο πρόγραμμα κατείχαν περιοδεύουσες μουσικές ή θεατρικές μετακλήσεις. Η μεγάλη διάρκεια του Φεστιβάλ κατά την καλοκαιρινή περίοδο, οι πολλές σε αριθμό αλλά εμμονικά επαναλαμβανόμενες και αλληλοκαλυπτόμενες θεματικά εκδηλώσεις, οι ίδιοι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες που πρόσκεινται ιδεολογικά στον κομματικό φορέα που στηρίζει την δημοτική αρχή, οι λιγοστές προτάσεις από πρωτότυπες τοπικές παραγωγές, συνθέτουν ένα Φεστιβάλ που καμώνεται το διεθνές, αλλά στην ουσία κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του. Από το Φεστιβάλ μας, λείπει η διακριτή ταυτότητα, αυτή που θα το ξεχωρίσει από άλλα αντίστοιχα και θα το καταστήσει προορισμό για τον επισκέπτη ή τον καλλιτέχνη.
Στην κατεύθυνση του να αποκτήσει και άλλες αντίστοιχου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς δράσεις, βασική προτεραιότητα πρέπει να θεωρείται η δημιουργία ενός αξιόλογου φεστιβάλ θεάτρου σκιών, το οποίο θα αξιοποιεί την ντόπια καλλιτεχνική παραγωγή, θα αναδεικνύει την ιστορική σχέση της πόλης με τον Καραγκιόζη, αλλά παράλληλα θα καθιστά την Πάτρα κέντρο – πόλο σχετικών δράσεων με μια δυναμική, οργάνωση και προβολή, που να ξεπερνά τα σύνορα της πόλης και της χώρας. To παράδειγμα του Jazz Festival είναι ενδεικτικό για την δυναμική ενός επιμέρους θεσμού που ξεπερνά τα όρια της πόλης. Στην ίδια δυναμική μπορεί να κινηθεί το World Music Festival ή θεματικές που θα αφορούν στο σύγχρονο χορό και στην κινηματογραφική παραγωγή, ενότητες που απουσιάζουν από τις εκδηλώσεις, παρά την δημιουργική και καλλιτεχνική ενασχόληση με αυτές σημαντικής μερίδας συμπολιτών μας.
Στην Πάτρα, δυστυχώς, εκτός από το κομμάτι των παραστάσεων, το Φεστιβάλ δεν εντάσσεται στη ζωή της πόλης και δεν αφήνει δυναμικά το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα, εμπλέκοντας ενεργά και τους ντόπιους καλλιτέχνες (απουσιάζουν για παράδειγμα τα σεμινάρια, τα εργαστήρια, οι δράσεις στους δρόμους, στις γειτονιές κ.ά.). Αυτά αποτελούν την ουσιαστική αποκέντρωση και όχι μόνο η εναλλαγή χώρων εμφανίσεων των προσκεκλημένων καλλιτεχνών. Επιπλέον, καταδεικνύεται περισσότερο από ποτέ επιτακτική, η ανάγκη εξεύρεσης άλλων χώρων προκειμένου να αποσυμφορηθεί το Ρωμαϊκό Ωδείο της πόλης, το οποίο φιλοξενεί δυσανάλογα μεγάλο αριθμό παραστάσεων που αλλοιώνουν την υπόστασή του ως μοναδικό μνημείο μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας.
Οι δράσεις του Πολιτιστικού οφείλουν να ανοίγονται στην κοινωνία και πρωτίστως στα παιδιά (π.χ. συμμετοχή σχολείων, εκπαιδευτικά προγράμματα κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, θεματικό πάρκο τοπικής ιστορίας, δημοτική ταινιοθήκη παιδικού ή εφηβικού κινηματογράφου), να καλλιεργούν μια κουλτούρα δημιουργίας, να αναδεικνύουν την ιστορία της πόλης με εκδηλώσεις για το μυκηναϊκό, ρωμαϊκό, μεσαιωνικό, πρόσφατο παρελθόν της ή τη σπουδαία θρησκευτική της παράδοση που προκλητικά αγνοείται. Μάλιστα, η χρονικήσυγκυρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης, αποτελεί μια σπουδαία ευκαιρία ανάδειξης του κομβικού ιστορικά ρόλου της πόλης.
Στο «Κοινοτικόν» πιστεύουμε πως ο ρόλος του Πολιτιστικού Οργανισμού είναι επιτελικός, στρατηγικός και οφείλει να αγκαλιάζει τις τοπικές δράσεις και να τις συντονίζει. Δεν μας ικανοποιούν πρακτικές που αναλώνονται στη διαχείριση των λειτουργικών του αναγκών. Δεν μπορούμε να αρκούμαστε σε μια απαξιωμένη Δημοτική Πινακοθήκη. Στη ντροπιαστική συνθήκη να μην έχει η Πάτρα, σε αντίθεση με πολλές μικρές πόλεις, κτίριο Δημοτικού Κινηματογράφου. Σε μια Δημοτική μουσική ντεκόρ σε επετείους ή έναν Οργανισμό που προσπαθεί με ημίμετρα να δικαιώσει ή να «τακτοποιήσει» παθογένειες που τον βαραίνουν από το παρελθόν. Δεν μας αρκεί ένα φεστιβάλ κατανάλωσης παραστάσεων και σταθμός στη λίστα καλλιτεχνικών μάνατζερ. Δεν μας καλύπτει ούτε η περασμένων δεκαετιών μονομερής αντίληψη προτεραιότητας του Καρναβαλιού, ούτε οι λαϊκίστικες φιέστες σε ορισμένες γειτονιές της πόλης.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, απέναντι στον εαυτό μας και τους πολίτες στους οποίους λογοδοτούμε, πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους πολιτισμό θέλουμε για την πόλη μας. Πότε, αλήθεια, έγινε ένα ειλικρινές ανοιχτό κάλεσμα συντονισμού των δημιουργικών δυνάμεων της πόλης; Πότε καταπιαστήκαμε συστηματικά με το να γίνουν οι απαραίτητες συνέργειες αξιοποίησης του πλούσιου καλλιτεχνικού δυναμικού του τόπου μας; Είναι πολλά αυτά που πρέπει και μπορούν να γίνουν. Να μάθουμε να ζητάμε περισσότερα από τους εαυτούς μας και να μην επαναπαυόμαστε σε αυτοαναφορικές λογικές. Το παράδειγμα άλλων επαρχιακών πόλεων δείχνει πως δεν ανάγονται όλα στο κόστος. Τα πιο πολλά έχουν να κάνουν με τη διάθεση, το μεράκι και τη γνώση των ανθρώπων που πλαισιώνουν τις δράσεις και στέκονται δίπλα στον Οργανισμό. Εμείς θα συνεχίσουμε να καταθέτουμε στην πόλη τη διάθεση και την εμπειρία μας από το υστέρημα του χρόνου και των υποχρεώσεών μας, πιστοί στην συμμετοχικότητα και σίγουροι πως η αισθητική παιδεία συμβάλλει στην καλλιέργεια υπεύθυνων πολιτών.
Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν»
Υποψήφιος Δήμαρχος: Θεόδωρος Ντρίνιας