Eν αρχή να μιλήσουμε για το πρωτοποριακό του πράγματος, που ανοίγει έναν νέο δρόμο στα αυτοδιοικητικά ήθη. Ένας υποψήφιος δήμαρχος ο Γιώργος Ρώρος, συνεργάζεται με έναν επίσης υποψήφιο δήμαρχο, το Γρηγόρη Αλεξόπουλο, για το θέμα του διευρυμένου ωραρίου των καταστημάτων την ημέρα της έναρξης του Πατρινού καρναβαλιού.
Ο ένας από τη θέση του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου της Πάτρας και ο άλλος από τη θέση του Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας, (ο ένας πρότεινε, ο άλλος ενέκρινε και εισηγήθηκε στο περιφερειακό συμβούλιο, το οποίο και αποφάσισε) συμφώνησαν πάνω σε ένα λογικό αίτημα των εμπόρων και των πολιτών, το οποίο απηχεί μια κατάσταση- ταμπού που έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν προ πολλού άλλες πόλεις της χώρας, μηδέ εξαιρουμένης της Κάτω Αχαΐας, αλλά εξακολουθεί να ταλανίζει την Πάτρα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, εξαιτίας μιας κακώς νοούμενης συνδικαλιστικής μέριμνας υπέρ των δικαίων των εμποροϋπαλλήλων.
Οι αντιδράσεις από μια παράταξη των εμποροϋπαλλήλων, τους «Ελεύθερους εμποροϋπαλλήλους» με επικεφαλής τον Σάββα Τζάκη, έχει γίνει επανειλημμένα αφορμή για παρθεί πίσω το εγχείρημα των ανοικτών καταστημάτων την νύχτα της έναρξης του καρναβαλιού, στο πλαίσιο μιας λογικής (;) που λέει ότι μια μικρή μερίδα, δια της βοής, επιβάλλει τη θέση της στην πλειοψηφία όσων επιθυμούν μια νύχτα γιορτής για την πόλη να μην λαμβάνει χώρα με ερμητικά κλειστά καταστήματα, όπως συμβαίνει σε όλα τα άλλα σημεία του πλανήτη πλην του … «γαλατικού χωριού» των Πατρών.
Το ερώτημα «πώς είναι δυνατόν να έχει καταφέρει να κάνει “λευκή νύχτα” ακόμη και η Κάτω Αχαΐα, αλλά και πόλεις όπως η Καλαμάτα, ή ο Πύργος, και η Πάτρα να ξιφουλκεί όχι για «λευκή νύχτα», δηλαδή για λειτουργία μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα, αλλά για μια απλή παράταση ωραρίου έως τις 11 το βράδυ και μάλιστα για μια μόνο μέρα το χρόνο;», αναζητά τις απαντήσεις του σε συνδικαλιστικές αγκυλώσεις περασμένων δεκαετιών.
Όσοι αντιδρούν με σφοδρότητα σε αυτή την επιλογή (και ευτυχώς είναι ελάχιστοι), θα πρέπει να απαντήσουν στα ερωτήματα:
-Έχει ή όχι ο εμπορικός κόσμος το δικαίωμα σε περιόδους κρίσης να αμυνθεί απέναντι στους πάγκους των εισαγόμενων μικροπωλητών που κάνουν απόβαση στην πόλη για να αποκομίσουν οφέλη από τα δικά της ερμητικά κλειστά καταστήματα;
-Η ευαισθησία των επικριτών του μέτρου για τους υπαλλήλους σταματά στους εμποροϋπαλλήλους των καταστημάτων και εξαιρεί τους εργαζόμενους στους πάγκους που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας για να αποκομίσουν οφέλη όσοι παίρνουν τις άδειες … εργολαβικά και τις μεταπωλούν σε τιμή απείρως πολλαπλάσια;
– Έχει δικαίωμα η Πάτρα να εναρμονιστεί έν έτει 2019 με ό,τι συμβαίνει ακόμη και στο τελευταίο χωριό και να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα που της δίνουν τα πλεονεκτήματα των διοργανώσεών της, να έλξει επισκέπτες, να παρέχει υπηρεσίες και να τύχει προβολής, ή μήπως το απαγορεύει αυτό μια παράταξη των εμποροϋπαλλήλων.
Τελικά ποιος επιβάλλεται σε ποιόν, για ποιο λόγο και μέχρι πότε;
(από Εφημερίδα 7Μέρες Ενημέρωση)