Όταν έφτανε στα δημοσιογραφικά γραφεία η ανακοίνωση του Θάνου Καρπή με την οποία γνωστοποιούσε την απόφασή του να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για τον δήμο Ερυμάνθου, άπαντες αιφνιδιάστηκαν. Αν ήταν ένας δήμαρχος από την Αχαΐα που, με βάση τις εκτιμήσεις, είχε μια νέα νίκη στο …τσεπάκι του, αυτός ήταν ο ρέκορντμαν του Ερυμάνθου, ο οποίος διατηρεί με τους κατοίκους του δήμου του μια σχέση σχεδόν οικογενειακή και στις εκλογικές αναμετρήσεις περνάει με άνεση πάνω από τον πήχη του 50%. Η τελευταία του επίδοση άγγιξε το 58,50% και όλες οι πληροφορίες συνέτειναν στο ότι δεν υπήρχε κάποιο σκοτεινό παρασκήνιο που να οδήγησε στην έξοδο τον 61χρονο δήμαρχο, ο οποίος ταύτισε το όνομά του με την Αυτοδιοίκηση έχοντας διατρέξει σε αυτήν διαδρομή 30 χρόνων.
Το κλειστό του τηλέφωνο ωστόσο έδινε την αίσθηση ύπαρξης παρασκηνίου. Αλλά δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα. Μερικές φορές στην Αυτοδιοίκηση γίνονται και οι εκπλήξεις. Το κινητό του Καρπή δεν είχε κλείσει για τους δημοσιογράφους, αλλά για όλους αυτούς που ήθελαν να τον μεταπείσουν, πολίτες και μέλη της παράταξής του που δεν συμβιβάστηκαν με την απόφασή του.
Δεν είναι άλλωστε και το πιο αναμενόμενο πράγμα να φεύγει από την κούρσα το πιο σίγουρο… άλογο.
Η αλήθεια είναι ότι στην Αυτοδιοίκηση τέτοιες αποχωρήσεις συμβαίνουν είτε όταν διαγράφεται ο κίνδυνος μιας ήττας, είτε όταν υπάρχει η προοπτική μιας άλλης πολιτικής στόχευσης. Στην περίπτωση Καρπή, δεν συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο και μας το εξηγεί ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Όσο για την διάδοχη κατάσταση στην παράταξή του, οι πληροφορίες λένε ότι επιθυμία του επί σειρά ετών δημάρχου είναι να πάρει τη ηνία η νέα γενιά και ότι ο ίδιος προκρίνει ως ιδανικό για αυτή τη θέση τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Λεωνίδα Γεωργαντόπουλο.
Έτεροι υποψήφιοι για τον δήμο Ερυμάνθου, θα είναι με βάση τις πληροφορίες, ο Κώστας Μπακαλάρος και ο Θεόδωρος Μπαρής και οι δύο ηττημένοι από τον Καρπή σε προηγούμενες αναμετρήσεις.
Και κάπως έτσι, εκεί που ο δήμος Ερυμάνθου θεωρείτο εκλογικά ευανάγνωστη υπόθεση, γίνεται τώρα αντικείμενο για .. δύσκολους λύτες.
Πάμε όμως να δούμε τι λέει ο Θάνος Καρπής για αυτή την έξοδο που κανείς δεν περίμενε.
Μια δύσκολη απόφαση
«Ήταν δύσκολη για μένα η απόφαση. Μετά από 30 στην Αυτοδιοίκηση χρόνια, όλο αυτό έχει γίνει αγάπη, μεράκι, καθημερινότητα» λέει στις «7Μ» ο κ. Καρπής. Η Αυτοδιοίκηση διαφέρει με την κεντρική πολιτική σκηνή στο γεγονός ότι έχεις τη δυνατότητα, μέσα σε αυτά τα περιορισμένα βέβαια όρια που υπάρχουν να σκεφτείς κάτι, να το οραματιστείς και εφόσον το παλέψεις και εξασφαλίσεις τις προϋποθέσεις, να το δεις να υλοποιείται, ζώντας όλη τη διαδρομή, από τη σύλληψη, το σχεδιασμό, τις μελέτες, την εξασφάλιση της χρηματοδότησης, τη δημοπράτηση, την εκτέλεση. Αυτό βέβαια έχει μεγάλες δυσκολίες, ιδίως στην Ελλάδα όπου η κατάσταση με την αυτοδιοίκηση παραμένει ο φτωχός συγγενής του κράτους. Αλλά πάρα ταύτα, το βλέπεις να γίνεται. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που νιώθεις και σου δίνει γεύσεις χαράς. Βεβαίως οι πίκρες που νιώθεις, είναι πάντα περισσότερες από τις χαρές. Οι χαρές είναι λίγες γιατί στους δήμους έχεις να κάνεις με την καθημερινότητα του κόσμου. Είσαι καθημερινά ο αποδέκτης όλων των προβλημάτων, ιδίως στους μικρούς δήμους που η επαφή είναι και πιο άμεση. Αυτό που λένε «τα παράπονά σας στο δήμαρχο» ισχύει πραγματικά. Και όσο πιο μικρός και όσο πιο φτωχός είναι ο δήμος, τόσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι εκείνες οι μικρές χαρές που σου δίνουν την δύναμη να προχωρήσεις. Έτσι πορεύτηκα και εγώ όλα αυτά τα χρόνια».
Καθοριστική στιγμή ο «Καποδίστριας»
«Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια στιγμή σε μια πορεία 30 χρόνων» εξηγεί ο δήμαρχος Ερυμάνθου. «Ήταν πολλές οι σημαντικές στιγμές γιατί εγώ στην αρχή είχα εκλεγεί τρεις φορές νομαρχιακός σύμβουλος μέσα από τα κοινοτικά και δημοτικά συμβούλια πριν γίνει καν ακόμη η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, συμμετείχα τότε στο παλιό νομαρχιακό συμβούλιο, μετά ήταν η θεσμοθέτηση του θεσμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, όπου διετέλεσα και αντινομάρχης κάποια περίοδο. Αν θα μπορούσα να επιλέξω μια πολύ σημαντική φάση, αυτή θα ήταν η πρώτη φάση του «Καποδίστρια», όταν πήραμε τις κοινότητες. Ήταν μια σημαντική πρόκληση τότε. Πίστευα πάρα πολύ στο θεσμό και την αναγκαιότητα αυτή αλλά ήταν δύσκολη προσπάθεια, γιατί έπρεπε από την αρχή να χτίσεις ένα καινούργιο οικοδόμημα.
Παλιές πρακτικές πεπερασμένες τοπικιστικές νοοτροπίες, άνθρωποι που είχαν μάθει να λειτουργούν διαφορετικά, συνεργάτες που είχαν μάθει με άλλες αντιλήψεις, προσωπικό που έπρεπε να το πάρεις από κάθε κοινότητα όπου είχε μάθει τότε να δουλεύει ο καθένας μόνος του και έπρεπε να ενταχθεί για να λειτουργήσουμε συνολικά, όλα αυτά ήταν μια μεγάλη προσπάθεια και συγχρόνως μια μεγάλη πρόκληση. Το σημαντικότερο ήταν ότι τότε υπήρξε βοήθεια, οικονομική, υπήρξε βοήθεια σε επίπεδο στελεχών, η πολιτεία τότε, επί Υπουργίας Παπαδόπουλου στελέχωσε με επιστήμονες, με προσωπικό τους νεοσυσταθέντες δήμους και με βάση αυτές τις προδιαγραφές ακόμη στεκόμαστε και συγχρόνως βοήθησε στον εξοπλισμό μας, έδωσε μηχανήματα και έτσι προχωρήσαμε πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Για αυτό και ο «Καποδίστριας» είχε γίνει αποδεκτός στη συνείδηση του κόσμου, αντίθετα με τον «Καλλικράτη» που δημιούργησε αντιδράσεις. Γιατί ενώ ο Καλλικράτης ήταν το επόμενο και σωστό βήμα, ενώ ο σχεδιασμός έλεγε εκτός των άλλων ότι η προίκα του Καλλικράτη ήταν 4 με 5 δις, συνέπεσε με την κρίση, το 2010 οπότε αντί να πάρει την προίκα ο Καλλικράτης καταλήξαμε στα δέκα χρόνια να έχει μειωθεί η χρηματοδότηση προς τους δήμους κατά 65%. Για να σας δώσω μια εικόνα, το 2009, οι δήμοι έπαιρναν κοντά 6 δισ και σήμερα παίρνουνε γύρω στο 2.100- 2.200 δισ. Καταλαβαίνετε ότι αυτό σε συνδυασμό με τον περιορισμό του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων. οδήγησε σε αδιέξοδα την υλοποίηση ενός φιλόδοξου μεγάλου σχεδίου».
Η Αυτοδιοίκηση, ο φτωχός συγγενής
«Αντί να δώσει η κυβέρνηση ένα μέρος από τις απώλειες όλων αυτών των χρόνων, αντί να βελτιώσει στον «Καλλικράτη» τα αρνητικά σημεία ή τα κενά σύμφωνα με τις προτάσεις της αυτοδιοίκησης, παρεμβαίνει κι αλλάζει το εκλογικό σύστημα, το οποίο κάνει πιο πολύπλοκο και δύσκολο» σημειώνει ο κ. Καρπής.
«Και έτσι παραμένει η αυτοδιοίκηση ο φτωχός συγγενής χωρίς οικονομική αυτάρκεια, οικονομική η θεσμική ανεξαρτησία, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης που στήριξαν την ανάπτυξή τους, στην αυτοδιοίκηση την αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη. Όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις τα φοβόντουσαν. Υπήρξαν μερικά φωτεινά διαλείμματα αλλά είχαμε μείνει και έχουμε μείνει τόσο πολύ πίσω.
Υπάρχουν ακόμη και νησίδες, γραφειοκράτες, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι αρνούνται να εκχωρήσουν αρμοδιότητες από το κράτος προς την αυτοδιοίκηση για να έχουν και αυτοί λόγο ύπαρξης. Μην το υποτιμάτε και αυτό».
«Η επόμενη μέρα της απλής αναλογικής, θα είναι μια δύσκολη μέρα»
«Το γενικότερο περιβάλλον που υπάρχει σήμερα στην Αυτοδιοίκηση δεν είναι ενθαρρυντικό και αν δει κανείς και το νέο θεσμικό πλαίσιο, η επόμενη μέρα θα είναι μια δύσκολη μέρα. Πέρα από το οικονομικό, θα έχουμε και άλλα προβλήματα σχετικά με τη λειτουργία των δήμων.
Η απλή αναλογική ακούγεται σαν μια ωραία σκέψη, αλλά έτσι όπως εφαρμόζεται στον «Κλεισθένη» δεν είναι ούτε απλή αναλογική ούτε λειτουργική. Στους δήμους, δεν έχεις τη δυνατότητα να πεις ότι αύριο το πρωί δεν έχεις την πλειοψηφία και πας για εκλογές. Είναι κανείς αναγκασμένος μέσα στην τετραετία, να συμβιβαστεί, να συνδιαλλαγεί, να συνεργαστεί. Με το νέο σύστημα, λόγω των όσων γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό, ή της έλλειψης ωριμότητας από πλευράς πολλών αυτοδιοικητικών, ευνοούνται και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Αν όχι, τότε παραμονεύει η ακυβερνησία και το τέλμα».
«Να δοθεί χώρος στους νέους ανθρώπους»
«Εντάξει, για μας τους παλιούς, υπάρχει μια αποδοχή στον κόσμο, είμαστε πιο γνωστοί, αλλά σε κάθε αναμέτρηση υπάρχουν και νέοι άνθρωποι που έχουν ιδέες, προτάσεις, όρεξη, αντοχές μεγαλύτερες από εμάς και που δεν έχουν τη δυνατότητα εξαιτίας της δικής μας χρόνιας παρουσίας να παίξουν έναν ενεργό ρόλο. Υπάρχουν και άλλοι που από την αρχή επειδή βλέπουν είναι ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να συναγωνιστούν παλιούς και με εμπειρία, αποφεύγουν την οποιαδήποτε εμπλοκή. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να δοθεί χώρος και στους νέους ανθρώπους να πάρουν και αυτοί τη σειρά τους. Δεν είναι υγιές ούτε για τη δημοκρατία, ούτε για τους δήμους να μένουν οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι. Ο καινούργιος θα φέρει και νέες ιδέες, θα αλλάξει και κάποια πράγματα».
«Για αυτούς τους λόγους αποχωρώ….»
«Όλες αυτές οι δυσκολίες, με τον οικονομικό στραγγαλισμό των δήμων και τη θεσμική ρευστότητα, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι δεν έχεις πάντα τις ίδιες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις, αλλά και με το γεγονός ότι πρέπει κάποια στιγμή εμείς οι παλιοί να αποχωρήσουμε και να δώσουμε τόπο στα νέα παιδιά, με οδήγησαν στη σκέψη της αποχώρησης» λέει ο κ. Καρπής.
«Αυτό είναι κάτι που με απασχολούσε από την πρώτη στιγμή της τελευταίας θητείας μου για αυτό και δεν είπα από την αρχή αν θα είμαι υποψήφιος. Ένας που έχει εκλεγεί δήμαρχος με 58,50% είναι εν δυνάμει υποψήφιος για τις επόμενες εκλογές, Όταν όμως έλεγα ότι θα μιλήσω και θα πω τελευταίος τι θα κάνω, το έλεγα γιατί το ενδεχόμενο της μη εκ νέου υποψηφιότητάς μου με προβλημάτιζε από την αρχή της θητείας μου. Το άφησα για τον τελευταίο χρόνο γιατί ξέρω πολύ καλά ότι αν ανοίξεις τέτοια ζητήματα από νωρίς αυτά είναι εις βάρος της λειτουργίας του δήμου. Θα ήθελα βέβαια αυτό να έχει γίνει πιο ολοκληρωμένα, να έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες μιας διάδοχης κατάστασης, αλλά αυτό δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στην παράταξή μου. Γίνεται τώρα μια προσπάθεια και υπάρχουν πολλές πιθανότητες να καρποφορήσει».
Πηγή: Εφημερίδα 7 Μέρες Ενημέρωση