Tην είσοδό του στην κούρσα για τον δήμο της Πάτρας, προανήγγειλε εμμέσως πλην σαφώς ο αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Γρηγόρης Αλεξόπουλος απαντώντας σε δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
«Κάτι νεότερο με την υποψηφιότητά σας για το Δήμο Πατρέων;» ήταν η ερώτηση και ο κ. Αλεξόπουλος απάντησε:
«Όπως βλέπετε κάνουμε πολύ σοβαρή δουλειά στην Περιφέρεια και αυτή η δουλειά συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Για το συγκεκριμένο θέμα που αναφέρετε θα υπάρχουν ανακοινώσεις το επόμενο σύντομο χρονικό διάστημα».
Η ατάκα του κ. Αλεξόπουλου προκάλεσε σχολιασμό καθώς είναι η πρώτη φορά που ερωτώμενος για το θέμα ο αντιπεριφεριεάρχης, δίνει μιαν απάντηση η οποία αν και δεν είναι ευθεία, μπορεί να ερμηνευτεί ως «πρόλογος» της ανακοίνωσης υποψηφιότητας για τον δήμο της Πάτρας.
Δεν είναι όμως μόνον αυτό που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανακοίνωση της υποψηφιότητας Αλεξόπουλου είναι θέμα χρόνου.
Πέραν το ότι το όνομά του παίζει σε όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής για το δήμο της Πάτρας, η κινητικότητα που αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα σε ό,τι αφορά τις παρεμβάσεις του για θέμα που αφορούν τον δήμο της Πάτρας, επί της ουσίας, δείχνουν ότι η προσοχή του εστιάζεται στον μεγαλύτερο δήμο της Αχαΐας.
ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Οι δηλώσεις του κ. Αλεξόπουλου για το θαλάσσιο μέτωπο, τα σχόλιά του για την διένεξη Δήμου και Κτηματικής, αλλά και η αρθρογραφία του αφενός για το θέμα της αξιοποίησης του Λαδόπουλου, αφετέρου για την αναπτυξιακή διάσταση του Αγίου Ανδρέα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο κ. Αλεξόπουλος μπαίνει σιγά σιγά στον εκλογικό στίβο με προορισμό τη … Μαιζώνος και οριοθετεί τον πολιτικό του χώρο, παρουσιάζοντας τις απόψεις του, δίνοντας το στίγμα της υποψηφιότητάς του. Και αυτό φαίνεται ότι είναι κάθε άλλο παρά τυχαίο.
ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
Αν είναι να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα από τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις του, αυτά αφορούν μια εντελώς διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα από αυτή που ακολουθεί η δημοτική αρχή του Κώστα Πελετίδη.
Σε ό,τι αφορά το θαλάσσιο μέτωπο, είχε εξ αρχής τοποθετηθεί υπέρ της λογικής της παρέμβασης μεγάλης κλίμακας μετά από διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που δεν θα μετατρέψει την παραχωρούμενη έκταση μόνο σε πάρκα και γήπεδα. Τόσο στην ανάρτησή του στο fb που είχε προκαλέσει την αντίδραση της δημοτικής αρχής πριν από λίγους μήνες, όσο και σε πρόσφατο άρθρο του, ο κ. Αλεξόπουλος διαφοροποιείται, αναφέροντας: «Θα πρέπει να εξετάσουμε αφενός την αναπτυξιακή διάσταση που πρέπει να έχει η όποια παρέμβαση γίνει, τη δημιουργία ενός τοπόσημου από το οποίο η πόλη θα αποκομίσει νέα οφέλη, αφετέρου την διάσταση της εξεύρεσης εργασίας για τους πολίτες και τη βιωσιμότητα της δομής στο μέλλον»
Σε ό,τι αφορά τη διαμάχη δημοτικής αρχής και Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου, ο κ. Αλεξόπουλος έδειξε εμμέσως πλην σαφώς ότι θεωρεί αδιέξοδη την τακτική της Μαιζώνος δηλώνοντας ότι «οι φορείς θα πρέπει να συνεργάζονται γενικότερα με τις υπηρεσίες τους κράτους, αλλά και το κράτος με αυτούς, ώστε να έχουμε αποτέλεσμα και να μην μεταφέρονται τα προβλήματα των όποιων διενέξεων στους πολίτες, οδηγώντας επί της ουσίας σε στασιμότητα και βάλτωμα».
Σε ό,τι αφορά την παρέμβασή του για το θέμα της αξιοποίησης του Λαδόπουλου, ήταν εμφανής η πλήρης διαφοροποίησή του από τη λογική της δημοτικής αρχής, ενώ με μια προσεκτική ανάγνωση του άρθρου του, μπορεί κανείς να αλιεύσει αφενός το πνεύμα της υποψηφιότητάς του, αλλά και αιχμές που τον τοποθετούν στον αντίποδα των αντιλήψεων του Κώστα Πελετίδη.
«Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες στην εποχή που διανύουμε, βρίσκονται ενώπιον δύο δρόμων» ανέφερε. «Ο ένας είναι ο δρόμος της διαχείρισης μιας υφιστάμενης πραγματικότητας, η ανακύκλωση των υπαρχόντων δεδομένων στο πλαίσιο μιας εσωστρεφούς πολιτικής επιλογής. Ο άλλος δρόμος, είναι η δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας, η εξασφάλιση των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε μια εξωστρεφή επόμενη μέρα, με την αξιοποίηση κάθε δυνατού εργαλείου που μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία της κοινωνίας και θα απαντά, πρωτίστως, στο κυρίαρχο αίτημά της για ανάπτυξη και απασχόληση, δίχως εγκλωβισμούς σε πεπερασμένες από την ίδια τη ζωή αντιλήψεις και νοοτροπίες.
Έχω την απόλυτη πεποίθηση, ότι ο δεύτερος δρόμος, είναι αυτός που οφείλει να ακολουθήσει η Αυτοδιοίκηση έτσι ώστε να αιτιολογήσει τον ορισμό και τον ρόλο της, ως άμεσης και ευέλικτης διακυβέρνησης ενός τόπου.
Διοικώ, σημαίνει «οραματίζομαι», «σχεδιάζω» , «επιλέγω» και «υλοποιώ». Σημαίνει «κοιτάζω μπροστά και αναζητώ συμμάχους και όχι εχθρούς, προκειμένου να αξιοποιήσω τα πλεονεκτήματα μιας περιοχής και να δημιουργήσω νέα.»
Σε άλλο σημείο μάλιστα υπογράμμιζε:
«Για να κάνουμε λόγο για ευημερία των ανθρώπων, οφείλουμε να τους έχουμε εξασφαλίσει το κυρίαρχο για την επιβίωσή τους στη βάση της αξιοπρέπειας. Και αυτό δεν είναι η φιλανθρωπία, δεν είναι η διανομή παρηγορίας, αλλά η απασχόληση, οι θέσεις εργασίας, αυτό που σε απλά λόγια λέμε, «το δικαίωμα του καθενός στη δουλειά».
Πιστεύω ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι εποχές της αδιέξοδης -ως επί το πλείστον- διεκδίκησης αποκλειστικά κρατικών κονδυλίων για την ανάπτυξη ενός τόπου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε αναβλητικότητα, σε καθυστέρηση, σε αγκυλώσεις. Οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, καλούμαστε να δουλέψουμε για τους πολίτες, όχι να κάνουμε επαναστατική γυμναστική. Οφείλουμε λοιπόν να διεκδικούμε τα κρατικά κονδύλια, αλλά και κάθε ευρωπαϊκό χρηματοτοδικό πρόγραμμα, κάθε δυνατότητα που μας δίνει η ιδιωτική πρωτοβουλία για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των πολιτών.
Ο Λαδόπουλος, πρέπει να αξιοποιηθεί σαν εκθεσιακός χώρος, σαν ένας χώρος στέγασης υπηρεσιών, αλλά και σαν ένας χώρος στον οποίο θα αναπτυχθούν δράσεις τέτοιου ύφους και δυναμικής, που θα αποδώσουν, άμεσα και με διάρκεια, θέσεις εργασίας για τους πολίτες της Πάτρας, ενώ θα πρέπει να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα της δομής, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει από απαξίωση και εγκατάλειψη στο βάθος του χρόνου».