«Έχουμε χαμηλό ηθικό. Ξέρουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά, αλλά αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι. Βλέπουμε τον ορίζοντα, αλλά πιστεύουμε πως δεν θα τον φτάσουμε ποτέ. Και αυτό θέλω να το αλλάξω». Με αυτή τη φράση ο υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης, καταθέτει τη διάθεσή του να συμβάλει στην έξοδο της περιοχής και των ανθρώπων της από την ανακύκλωση δεδομένων που οδηγούν σε παραίτηση. Τουλάχιστον έτσι το βλέπει αυτός, με τα μάτια ενός 39χρονου ανθρώπου που έχει αποφασίσει ότι η εμπλοκή με την πολιτική δεν είναι μια αδιέξοδη υπόθεση.
«Μου αρέσει και το βαλς και το ροκ» μας απαντά όταν τον ρωτάμε για τους ρυθμούς που θα ακολουθήσει στον δρόμο προς τις εκλογές και με αυτό τον τρόπο σχολιάζει, εμμέσως πλην σαφώς, το δημοσίευμα των «7Μ» περί αλλαγής διάθεσης σε ό,τι αφορά την αντιπολιτευτική του “γραμμή” στο περιφερειακό συμβούλιο, η οποία έφερε την ένταση πριν από λίγες μέρες.
Ο Νεκτάριος Φαρμάκης πάντως, με αυτή τη συνέντευξη, προσπαθεί ούτως ή άλλως να μας βάλει στους ρυθμούς του.
Ένας νέος άνθρωπος, σε ένα δύσκολο εγχείρημα. Σας αγχώνει η αναμέτρηση με έναν αντίπαλο που έχει χρόνια διαδρομή και εξ αυτού και εμπειρία από το πολιτικό σκηνικό;
«Με αγχώνει η ευθύνη να εκπροσωπήσω επάξια τους πολίτες αυτού του τόπου – και ιδιαίτερα τους νέους – που όπου και να βρίσκομαι, μου ζητούν να κάνω πράξη την μεγάλη αλλαγή. Σε ό,τι αφορά την πολιτική εμπειρία του αντιπάλου μου, χωρίς να την υποτιμώ, πιστεύω πως δεν είναι το… είδος της εμπειρίας που έχει ανάγκη ο τόπος μας. Η εμπειρία διαχείρισης της μιζέριας, όπως και της πολιτικής συναλλαγής, είναι άχρηστη στη Δυτική Ελλάδα, η οποία έχει απόλυτη ανάγκη το πάθος και την όρεξη για δουλειά και προκοπή των νέων ανθρώπων της».
Η επόμενη μέρα στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας… Ποιο πιστεύετε ότι είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί;
«Αναμφίβολα, το πρώτο και μεγάλο στοίχημα είναι αυτό της ανάπτυξης. Και επειδή ακόμα και η συγκεκριμένη λέξη έχει κακοποιηθεί τόσο πολύ , θα το πω πιο απλά: Δουλειές! Πιο πολλές και πιο καλές δουλειές. Μόνο έτσι θα αυξήσουμε τον πλούτο της περιοχής και θα περνάμε όλοι καλύτερα. Και μόνο έτσι θα ξεκολλήσουμε από τον πάτο της Ελλάδας και της Ευρώπης».
Ποια είναι τα έργα που κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να τεθούν σε πρώτη προτεραιότητα και πως συναρτώνται με τον αναπτυξιακό σχεδιασμό της περιοχής;
«Η νοοτροπία που εγώ εκπροσωπώ, δεν βάζει βαθμολογία στα έργα και δεν τα κατατάσσει σε πρώτης ή δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Κάθε έργο είναι πολύτιμο και έχει τη δική του, μικρότερη ή μεγαλύτερη, αλλά ιδιαίτερη αξία. Και θα σας πω ένα παράδειγμα για να γίνω πιο κατανοητός; Κορυφαίας σημασίας η κατασκευή της Πατρών – Πύργου και δεν αμφιβάλλει κανένας. Τι νόημα έχει όμως εάν ο αγρότης της Δυτικής Αχαΐας και της Ηλείας δεν μπορεί να παράγει υψηλής ποιότητας αγροτικά προϊόντα ή εάν δεν κατασκευαστεί το εμπορικό τμήμα στο λιμάνι της Πάτρας, ώστε να εξάγουμε αυτά τα προϊόντα στην Ευρώπη; Ένας δρόμος δεν φτιάχνεται μόνο για τις εκδρομές. Φτιάχνεται, κυρίως, για να εξυπηρετήσει την οικονομία. Και η οικονομία, όπως και η ίδια η κοινωνία, αποτελούνται από πολλούς αλληλένδετους κρίκους. Εάν ένας κρίκος είναι αδύναμος ή σπάσει, τότε σπάει όλη η αλυσίδα. Και η «αλυσίδα» της Δυτικής Ελλάδας είναι σπασμένη, πολλά χρόνια τώρα…»
Ποια είναι τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα και ποιες οι παθογένειες της Δυτικής Ελλάδας;
«Όλοι ξέρουμε τα πλεονεκτήματα και όλοι τα έχουμε πει και παραδεχτεί εκατοντάδες φορές: Ιστορία, πολιτισμός, φυσικό περιβάλλον, κλπ. Επίσης, όλοι έχουμε μιλήσει κατά καιρούς για πολλές παθογένειες που υπάρχουν. Όπως η έλλειψη σχεδίου και οργάνωσης ή ακόμα και συνεννόησης μεταξύ μας. Ας μην επαναλαμβάνουμε όμως τα γνωστά και αυτονότητα. Η ερώτησή σας μου δίνει την ευκαιρία να μιλήσω για ένα μεγάλο πλεονέκτημα της περιοχής που ίσως δεν έχουμε καν σκεφτεί και λάβει ποτέ σοβαρά υπόψη. Το γεγονός πως είναι η πιο κοντινή στη δυτική Ευρώπη, περιοχή της Ελλάδας. «Πύλη» προς την Ευρώπη δεν είναι μόνο το λιμάνι της Πάτρας, αλλά όλη η Δυτική Ελλάδα. Και δεν το έχουμε αξιοποιήσει, ούτε καν στην τουριστική και διαφημιστική μας προβολή. Και θα σας πω και μία παθογένεια, την οποία επίσης υποτιμούμε: Έχουμε χαμηλό ηθικό. Ξέρουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά, αλλά αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι. Βλέπουμε τον ορίζοντα, αλλά πιστεύουμε πως δεν θα τον φτάσουμε ποτέ. Και αυτό θέλω να το αλλάξω. Η δική μου περιφερειακή Αρχή θα δώσει περηφάνια και αυτοπεποίθηση στον πολίτη της Δυτικής Ελλάδας».
Ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες ανά νομό;
«Μεγάλο ζήτημα που δεν εξαντλείται στα στενά περιθώρια μίας απάντησης σε συνέντευξη. Έχετε όμως απόλυτο δίκιο ότι πρέπει να υπάρξουν προτεραιότητες ανά νομό, καθώς μπορεί να είμαστε όλοι ίσοι, αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε και να το υπηρετήσουμε, αν θέλουμε όλοι μαζί οι νομοί να αποτελέσουν μία αναπτυσσόμενη ενότητα. Σε γενικές γραμμές λοιπόν και επιγραμματικά: Η Αχαΐα διαθέτει το μητροπολιτικό κέντρο της Πάτρας, που πρέπει να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο ως κέντρο γνώσης, τεχνολογίας, εμπορίου και μεταφορών. Επίσης όμως, η Αχαΐα, ως κοιτίδα της εθνικής παλιγγενεσίας πρέπει να αναδειχτεί ως λίκνο δημιουργίας του νεότερου ελληνικού κράτους. Η Αιτωλοακαρνανία είναι ο νομός των πολλών και ανεκμετάλλευτων σε μεγάλο βαθμό νερών και μίας ορεινής ανάπτυξης που μπορεί να καταστεί πρότυπο στην Ελλάδα. Είναι επίσης, ο νομός των δυναμικών ιχθυοκαλλιεργειών και φυσικά, της περιοχής που έδωσε στην Ελλάδα το Μεσολόγγι των ελεύθερων πολιορκημένων. Τέλος, η Ηλεία κρατάει το μεγαλύτερο σύμβολο της αρχαίας ιστορίας και πολιτισμού, την Ολυμπία. Γη της φλόγας και του φωτός. Γη καρπερή, που μπορεί να γίνει το «στομάχι» της Ελλάδας και όχι μόνο, αλλά και γη που μπορεί να αποτελέσει κορυφαίο τουριστικό προορισμό στον πλανήτη».
Τι φταίει και η περιφέρεια παραμένει παρά τις προσπάθειες, μια από τις πιο φτωχές της Ευρώπης;
«Όταν οι προσπάθειες είναι μεμονωμένες, οφείλονται μόνο σε κάποιους ανθρώπους που εργάζονται και παράγουν με μεράκι, αλλά όχι και με υποστήριξη, αυτό θα είναι το αποτέλεσμα. Η Περιφέρεια δεν είναι μόνο διαχειριστής κονδυλίων. Είναι τοπική κυβέρνηση. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω. Και ως τοπική κυβέρνηση δεν πρέπει να αρκείται μόνο στο να μοιράζει χρήματα, αλλά να εντάσσει αυτές τις χρηματοδοτήσεις σε ένα μεγάλο και ενιαίο σχέδιο ανάπτυξης. Και τέτοιο σχέδιο ανάπτυξης, η απερχόμενη περιφερειακή Αρχή δεν έφτιαξε ποτέ. Ούτε μπορούσε, ούτε και ήθελε».
Πώς κρίνετε το έργο της περιφερειακής αρχής;
«Δεν το κρίνω εγώ, το κρίνουν τα αποτελέσματα. Σε όλους τους δείκτες παραμένουμε στον πάτο της Ελλάδας και της Ευρώπης. Είμαστε από τις πιο φτωχές και υπανάπτυκτες περιοχές της Ε.Ε. Επίσης, είμαστε η ελληνική Περιφέρεια με την μεγαλύτερη διαρροή νέων επιστημόνων. Και η Περιφέρεια όπου δουλεύουμε πολύ, αλλά το παραγωγικό μας αποτύπωμα είναι πολύ μικρό. Γιατί δεν έχουμε εκσυγχρονιστεί, δεν έχουμε μάθει να δουλεύουμε μαζί και το κυριότερο: η απερχόμενη περιφερειακή Αρχή, όχι μόνο δεν εξήγησε ποτέ τις ομοιότητες και τις διαφορές των τριών νομών, μειώνοντας τις ενδοπεριφερειακές ανισότητες, αλλά τις έκανε ακόμα μεγαλύτερες επιδιώκοντας να μοιράζει από λίγα σε όλους και για τους ίδιους σκοπούς, τα ίδια έργα. Αυτό όμως, όπως είπα, δεν λέγεται «τοπική διακυβέρνηση». Λέγεται «μικροτοπική και μικροκομματική εκμετάλλευση»!
Σε ποιο καθεστώς και υπό ποιες συνθήκες εκτιμάτε ότι θα πρέπει να διεξαχθεί η προεκλογική περίοδος ώστε να μπορέσει ο πολίτης να εξάγει τα συμπεράσματά του και να αποφασίσει;
«Είμαι παιδί της δημοκρατίας, του διαλόγου και της συνεργασίας. Πάνω απ’ όλα όμως, είμαι παιδί της ανάγκης. Η γενιά μου πληρώνει το βαρύ μάρμαρο μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνεται. Πληρώνει την πολιτική που πάντα υπηρέτησε και μέχρι σήμερα υπηρετεί ο κ. Κατσιφάρας. Γι’ αυτό είμαι και παιδί της αλήθειας που εκφράζει πλέον η νεότερη γενιά των συμπολιτών μας και την οποία πιστεύω ότι ασπάζεται πια η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας, ανεξαρτήτως ηλικιών: Η Δυτική Ελλάδα επί 8 χρόνια δεν προχώρησε ούτε ένα μέτρο μπροστά γιατί είχε μία περιφερειακή αρχή χαμηλών δυνατοτήτων και οριζόντων. Μία περιφερειακή Αρχή που έμαθε την πολιτική στα χρόνια των δανεικών και του πελατειακού κράτους. Και με αυτή την περιφερειακή Αρχή, η Δυτική Ελλάδα δεν θα έχει τύχη ούτε στο μέλλον. Αξίζουμε μία αλλαγή. Αξίζουμε να κερδίσουμε στον 21οαιώνα ότι χάσαμε στον 20ο».
Να περιμένουμε από εσάς ρυθμούς ροκ στο Περιφερειακό συμβούλιο;
«Μου αρέσει και το ροκ, μου αρέσει και το βαλς. Μου αρέσουν και τα δημοτικά τραγούδια, μου αρέσουν και τα λαϊκά. Και ως υποψήφιος Περιφερειάρχης σήμερα, αλλά και ως Περιφερειάρχης αύριο με τη θέληση των συμπολιτών μας, θα… τραγουδάω και θα χορεύω τους σκοπούς που έχει ανάγκη και χρειάζεται ο τόπος μας. Και όχι τους σκοπούς που άλλοι θέλουν να τραγουδάμε και να χορεύουμε, για να εξυπηρετούν τα δικά τους μικροπολιτικά ή μικροτοπικά συμφέροντα».
Eίσαι αισιόδοξος για το εκλογικό αποτέλεσμα;
«Ασφαλώς και είμαι αισιόδοξος. Εάν δεν ήμουν, δεν θα βρισκόμουν εδώ. Και κάθε μέρα που περνάει, η αισιοδοξία μου γίνεται μεγαλύτερη. Γιατί, πραγματικά βλέπω ότι η κοινωνία μας είναι έτοιμη να αλλάξει εποχή. Έτοιμη, να δεχτεί αλήθειες και μέσα από αυτές να υπηρετήσει την πρόοδο. Άλλωστε, η Δυτική Ελλάδα μοιάζει να έχει… φρακάρει. Αυτό που ζούμε δεν πάει παρακάτω. Δεν εξελίσσεται, δεν βελτιώνεται. Η περιφερειακή Αρχή του κ. Κατσιφάρα, ό,τι ήταν να κάνει το έκανε. Και η αλήθεια είναι πως δεν έκανε και πολλά… Βασικό της προσόν ο παλαιοκομματισμός. Γι’ αυτό και έτρεξε πάλι να κρυφτεί κάτω από τις φτερούγες του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που αισθάνεται πως οι φτερούγες του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο μεγάλες και ισχυρές. Η κοινωνία όμως τα βλέπει όλα αυτά και τα καταδικάζει. Και γι’ αυτό είναι έτοιμη να αλλάξει εποχή…»
Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
(από την Εφημερίδα 7 Μέρες Ενημέρωση)